«Nobody gonna take my car, I'm gonna race it to the ground
Nobody gonna beat my car, it's gonna break the speed of sound…», είναιοιπλέονχαρακτηριστικοίστίχοι, ενόςαπόταπιοδημοφιλήτραγούδιατωνDeep Purple, «Highway Star»,μετουςοποίουςξεκίνησαντοπολυαναμενόμενο“performance” τους. Η συναυλία, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 20 Μαΐου, στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ Ελληνικού, με τη συνοδεία του γνωστού σε όλους ροκά, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αποτελούσε μια μόνο στάση της καλοκαιρινής περιοδείας τους στην Ελλάδα!
Επόμενη στάση της περιοδείας ήταν η Πάτρα, στις 21 Μαΐου και φυσικά πέρασαν και από την Θεσσαλονίκη στις 23 Μαΐου. Ενώ στις 25 Μαΐου, οι Deep Purple χωρίς τον Βασίλη, τραγούδησαν στα Ιωάννινα μαζί με τον George Gakis and the Troublemakers. Πρόκειται για μια αυθεντική ροκ σύμπραξη, όπου και οι DeepΡurple και ο Βασίλης (στη διαφήμισή τους δεν έγινε αναφορά στο ήδη γνωστό επίθετό του), μετρούν περισσότερα από 35 χρόνια επιτυχημένης ύπαρξης στο χώρο της μουσικής.
Τη φαντασμαγορική συναυλία, άνοιξε με τη «Σφεντόνα» του ο Βασίλης, με τη φωνή αυτή που έχει κερδίσει το χρόνο και μαζί του πήρε όλους εμάς, που σιγοτραγουδούσαμε από κάτω από τη σκηνή. Στη συνέχεια και καθ’ όλη τη διάρκεια της μιας και κάτι ώρας που εμφανίστηκε, ακούστηκαν μεταξύ άλλων, μερικά από τα πιο γνωστά κομμάτια του, σαν το «Μαύρο Γάτο», «Χαιρετίσματα», «Σ’ ακολουθώ», «Να κοιμηθούμε αγκαλιά» και η τελευταία επιτυχία του «Το παιχνίδι παίζεται ακόμα», όπου και παρέδωσε τη σκυτάλη στους κορυφαίους της HardRockσκηνής.
Οι DeepPurple, είχαν βάλει στόχο να μας ξεσηκώσουν και χωρίς αμφιβολία τα κατάφεραν και με το παραπάνω. Οι ερμηνείες τους, ήταν ανάλογες των προσδοκιών και μας έδωσε τη δυνατότητα για άλλη μια φορά (έχουν ξαναέρθει στην Ελλάδα) να απολαύσουμε ατόφιο κλασικό ροκ, που μόνο το πνεύμα αυτού το συγκροτήματος ξέρει να δίνει. Το SetList (κατάλογος τραγουδιών της συναυλίας), περιλάμβανε τεράστιες επιτυχίες, όπως «Strangekindofawoman», «Whenablindmancries», «Raptureofthedeep», «ContactLost» και φυσικά το «Smoke on the water», που όπως ήταν αναμενόμενο, απογείωσε το φανατικό κοινό.
«Πάρτε τη σκυτάλη, αγανακτήστε!», ήταν η φράση του Stéphane Hessel από το ομώνυμο βιβλίο του και με την οποία άνοιξε η αυλαία της τελετής έναρξης των "Πανευρωπαϊκών Αγώνων". To «Αγανακτήστε! (Indignez-vous!)», κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2010, εξαιτίας της ισχυρής θέλησης και επιμονής του Γάλλου διπλωμάτη και αντιστασιαστή, να προτρέψει τη νεολαία να διεκδικήσει τα αναμφίβολα δικαιώματά της. Ο S. Hessel λοιπόν, καλεί τους πολίτες κάθε χώρας σε μια ειρηνική διαμαρτυρία.
Αφού το βιβλίο έκανε πάνω από ένα εκατομμύριο πωλήσεις στη Γαλλία, άρχισε να μεταφράζεται σε 17 χώρες. Ωστόσο, πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε στην Ισπανία και ύστερα και σε εμάς, με αντίστοιχη επιτυχία. Το γεγονός αυτό, αποτέλεσε το έναυσμα για τους Ισπανούς αρχικά, να δημιουργήσουν ένα κίνημα, όπου ονόμασαν «Αληθινή Δημοκρατία Τώρα» και πού από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης βαφτίστηκε ως «Το κίνημα των Αγανακτισμένων», δανειζόμενοι τον τίτλο από το ομώνυμο βιβλίο του S. Hessel.
Οι «LosIndignados», ξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις τους ειρηνικά, μέσω κυρίως του διαδικτύου, στις 15 Μαΐου, σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας. Συγκεκριμένα όμως, στην πλατεία PuertadelSol της Μαδρίτης, ορισμένοι διαδηλωτές θέλησαν να στήσουν σκηνές και να διαμείνουν σε αυτές μέχρι και την 22η Μαΐου, ημέρα διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών. Αποτέλεσμα αυτής τους της κίνησης, ήταν η παρέμβαση της Αστυνομίας, με στόχο φυσικά την άμεση εκδίωξή τους. Παρόλα αυτά όμως, όχι μόνο δεν έφυγαν «Οι Αγανακτισμένοι», αλλά κλιμάκωσαν τις κινητοποιήσεις και ο αριθμός των κατασκηνωτών άρχισε να αυξάνεται υπερβολικά και σε χρόνο μηδέν.
Μάλιστα στη Βαρκελώνη, στην plaça Catalunya, υπάρχει οργανωμένη κατασκήνωση, όπου έχουν συσταθεί ομάδες, οι οποίες ενημερώνουν γενικότερα τον κόσμο για το οτιδήποτε και επιπλέον έχουν δημιουργηθεί τρείς πλατείες, η Ταχρίρ, η Παλαιστίνης και η Ισλανδίας, όπου πχ, στην πλ. Ταχρίρ, ασχολούνται με θέματα της Αραβίας και ούτω καθ’ εξής. Στο σκηνικό αυτό της συλλογικής προσπάθειας, προστίθεται το μαγειρείο, για την εξυπηρέτηση μιας από τις βασικές ανάγκες που είναι η τροφή, διάφορες καλλιτεχνικές ενέργειες, αλλά και debates, όπως ακριβώς δηλαδή είναι και κάθε οργανωμένη κατασκήνωση που σέβεται τον εαυτό της. Να σημειωθεί, ότι όλη αυτή η «κίνηση» πραγματοποιείται χωρίς επεισόδια και χωρίς την ανάμειξη της Αστυνομίας. Καθαρά ειρηνικά.
Στις 24 Μαΐου όμως, κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης των «LosIndignados», φάνηκε να ακούστηκε το σύνθημα «Σςςς κάντε ησυχία, μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες». Αυτό ήταν! Δε χρειάστηκε κάτι άλλο… Την επόμενη ακριβώς μέρα, στις 25 του Μάη, «Το κίνημα των Αγανακτισμένων» μεταφέρθηκε και στην Ελλάδα και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Τα πανό που κυριαρχούσαν εκείνη την ημέρα έγραφαν: «Ξυπνήσαμε!» και «Είμαστε Ξύπνιοι! Τι ώρα είναι; Ώρα να φύγουν!», ως απάντηση προφανώς στους Ισπανούς.
Το ραντεβού πια έγινε επίσημο και καθημερινό στην πλατεία Συντάγματος. Το σημαντικό είναι, ότι στις συγκεντρώσεις άρχισε να “κατεβαίνει” πλήθος ανθρώπων, κάθε ηλικίας, ιδιότητας, χρώματος και θρησκείας… Και στην Ελλάδα φυσικά δεν έλειψαν τα συνθήματα τύπου «Ούτε με ποδήλατο ούτε με κανό, Γιωργάκη, με ελικόπτερο θα φύγεις από΄δω», συναυλίες με τη συμμετοχή γνωστών τραγουδιστών και διάφορες άλλες εκδηλώσεις.
Και οι Έλληνες και οι Ισπανοί, ακολουθούν κοινή γραμμή, δρουν ως μέλη μιας ομάδας και όχι ατομικά.. Γι’ αυτό και οργανώθηκαν παράλληλα, μέσω διαδικτύου και Πανευρωπαϊκά συλλαλητήρια( το 1ο την 29η Μαΐου, το 2ο την 5η Ιουνίου και το 3ο έρχεται στις 12 Ιουνίου) κάθε Κυριακή, συγκεντρώνοντας εκατομμύρια «Αγανακτισμένους» από περισσότερες από 100 ευρωπαϊκές πόλεις, μερικές από τις οποίες ανήκουν στη Βουλγαρία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Αγγλία και εξυπακούεται στην Ισπανία και στην Ελλάδα.
Καταλυτικός παράγοντας του όλου εγχειρήματος, δεν θα μπορούσε να μην είναι το διαδίκτυο και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, όπως είναι το Facebook και το Twitter. Μέσα, τα οποία άλλωστε, λίγους μήνες πριν, βοήθησαν αποτελεσματικά και αναμφισβήτητα, στην εξέγερση των Αραβικών χωρών( Λιβύη, Αίγυπτο, Τυνησία κτλ.).
Όλες σχεδόν δηλαδή οι συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων», οργανώθηκαν, προωθήθηκαν και τελικά πραγματοποιήθηκαν με κυρίαρχο αρωγό το internet και όχι άλλο μαζικό μέσο, σαν την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο λχ. Κάθε άλλο μάλιστα… Στην αρχή, ούτε καν το διέδιδαν, με μικρή μόνο αναφορά στην ισπανική εξέγερση. Στη συνέχεια και αφού έγιναν έντονες διαμαρτυρίες επί του θέματος, ξεκίνησε σιγά-σιγά η προβολή, αφού αντιλήφθηκαν την εμπορικότητα και κατ’ επέκταση την τηλεθέαση, που θα μπορούσαν να αποκομίσουν. Βέβαια, έγινε προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν «κίνημα» του Facebook, αλλά στη συνέχεια άρχισε να προβάλλεται σαν ειρηνικό και χωρίς την εμπλοκή κομμάτων «κίνημα».
Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται ακάθεκτα, με σταθερό βήμα. Τον τρόπο όμως με τον οποίο θα κλείσει η αυλαία αυτή του «Κινήματος των Αγανακτισμένων», δεν μπορεί κανείς να τον προβλέψει, μπορούμε απλά να ελπίζουμε για το καλύτερο και όπως αναφέρει και ο Stéphane Hessel, «Δημιουργία σημαίνει Αντίσταση. Αντίσταση σημαίνει Δημιουργία».
Με πτυχίο Νομικής και προϋπηρεσία σε διαφημιστική ως copywriter,ο Γιώργος Κολιόπουλος έγινε ο επιχειρηματίας που είδε το ελληνικό λάδι ως τον «υγρό χρυσό» που είναι, και εξ Αττικής ορμώμενος εισέβαλε σε Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Αμπου Ντάμπι, αλλά και στα ράφια του Harrods, γεγονός που στάθηκε αφορμή για να αποτελέσει ένα από τα παραδείγματα επιτυχημένης επιχειρηματικότητας στην ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.
Για να λανσάρω το «λ» το 2007, έστειλα 80 χειροποίητες κασετίνες με κούριερ σε trendsetters και δημοσιογράφους γκουρμέ. Στην Ντονατέλα Βερσάτσε, στον Ιαν Σράγκερ, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης του Studio 54 και δημιουργός του πρώτου boutique hotel μαζί με τον Φίλιπ Σταρκ, στους «Los Angeles Times» και στους «New York Times». Οχι απαραίτητα για να τους κάνω πελάτες, αλλά για να διαδοθεί το «λ» μέσω του word of mouth.
Οι πρωτιές του «λ» είναι πολλές. Είναι το πρώτο λάδι πολυτελείας στον κόσμο, το πρώτο λάδι στο οποίο αναγράφεται η ultra premium κατηγορία του, το πρώτο επίσης με συσκευασία λευκών αποχρώσεων σε αντίθεση με τα γήινα χρώματα που έχουν τα υπόλοιπα. Είναι το πρώτο σε τόσο ακριβή συσκευασία δώρου παγκοσμίως (€ 150 ή $ 180), αλλιώς € 41 το μπουκάλι (500 ml). Το «λ» αναβαθμίζει εξίμισι φορές την προστιθέμενη εξαγώγιμη αξία του ελληνικού ελαιόλαδου στο εξωτερικό.
Αυτό που συνηθίζω να λέω είναι ότι το «λ» είναι το πρώτο λάδι που δεν φτιάχτηκε από ελιές αλλά από βιβλία. Είναι καρπός εγκεφαλικής σκέψης. Με βοήθησαν τα διαβάσματά μου. Κυρίως ο Πίντσον. Είναι σαν να ανατρέπει όλο το Σύμπαν, να πριονίζει το στάτους κβο. Βασικότατη επιρροή μου θεωρώ τον Στέλιο Ράμφο, ο οποίος στα βιβλία του ασχολείται με το τι φταίει στον ελληνικό ψυχισμό και δεν μπορεί να προαχθεί. «Ο καημός του ενός» με εκφράζει απόλυτα. Και βεβαίως ο αρχιτέκτονας Ζενέτος, γιατί πιστεύω ότι οι πρωτοπόροι στην Ελλάδα πάντα αισθάνονταν μια μοναξιά. Την έχω βιώσει. Από οικονομικής απόψεως, αλλά και επειδή δεν με καταλάβαινε κανείς.
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της Ελλάδας δεν ενισχύει την επιχειρηματικότητα. Δεν καταλαβαίνουν τι κάνεις και αντί τουλάχιστον να πουν «προχώρα», μόνο σε αποθαρρύνουν. Κατέληξα ότι έπρεπε να κάνω τη δική μου υπέρβαση. Είπα: «Ο κόσμος δεν είναι έτσι όπως μου τον έχουν μάθει στην Ελλάδα, όπου όλα είναι ένα ακίνητο σύμπαν. Στον κόσμο μπορεί να υπάρχει ρευστότητα». Επρεπε όμως πρώτα να φτιάξω τον εαυτό μου. Να φτάσω στο «μηδέν». Αποκαθήλωσα πλήρως την Ελλάδα και είπα: «Δεν αξίζουμε τίποτε». Αυτό είναι και το μυστικό για την αυτογνωσία του Νεοέλληνα. Πρέπει να δεις τον εαυτό σου ως μηδενικό για να ξαναβρείς το ένα σου, να δημιουργήσεις. Είτε είσαι επιχειρηματίας είτε δάσκαλος.
Ηθελα να κάνω κάτι αποκλειστικό επειδή μου αρέσουν τα ιδιαίτερα πράγματα. Δεν θα πάρω μια Rolls-Royce, αλλά αναγνωρίζω γιατί υπάρχει στον κόσμο. Το κυριότερο, το ότι δεν οδηγώ Rolls-Royce, δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να φτιάξω μία. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πολύς κόσμος που το καταλαβαίνει αυτό. Κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει το αντικείμενο που τον εκφράζει. Ανέκαθεν συνέβαινε αυτό. Οσο πιο απόμακρο είναι ένα αγαθό τόσο πιο πολύ το θέλουμε. Πολλοί θα αντιμάχονταν αυτήν την άποψη, αλλά ίσως δεν την αναγνωρίζουν στον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν και οι ίδιοι.
Εκανα το πρώτο πολυτελές αγαθό από ελληνικά χέρια. Είμαστε χρόνια καταναλωτές πολυτελών αγαθών, αλλά δεν ξέρουμε τον τρόπο για να τα δημιουργήσουμε εμείς. Εφερα το premiumization που εφαρμόζεται χρόνια στα ποτά, στο λάδι. Η κατηγορία ultra premium δεν υπήρχε, αλλά αποφάσισα να το πω εγώ έτσι επειδή έτσι μου αρέσει. Είναι το πρώτο λάδι που χρησιμοποίησε αυτήν την ιδέα μάρκετινγκ.
Δεν έχω φύγει ποτέ στο εξωτερικό, δεν έχω μείνει ποτέ έξω και αυτό είναι ένα ενδιαφέρον case study. Ολα έγιναν μέσα από το λάπτοπ, διότι έχω το ταλέντο να ανακαλύπτω τη χρήσιμη γνώση κάτω από στρώματα άχρηστων πληροφοριών. Είναι εφικτό να ζεις σε μια χώρα και να κάνεις καριέρα σε άλλη. Οπως ο Ζενέτος, αλλά και ο Μορικόνε, ο οποίος έκανε καριέρα στο Χόλιγουντ όντας στη Ρώμη. Μένω στην Ελλάδα γιατί αγαπώ τη χώρα μου. Στην ουσία της, όχι όπως είναι. Στην Ελλάδα υπάρχει και η εμφυλιακή διάσταση. Μετά την αναφορά του Πρωθυπουργού διακόπηκε η συνεργασία μου με την Κριτσά στην Κρήτη.
Πλούσιος δεν έγινα, αλλά συνεχίζω, αυτή είναι η τρέλα μου. Το ότι κατάφερα και άλλους να παθιαστούν με το προϊόν μου, σημαίνει ότι πέτυχα. Η Speiron δεν είναι εταιρεία των τζίρων. Τη φαντάζομαι μικρή και ταγμένη, α λα Rolls-Royce. Εχω κάνει κάτι μοναδικό σε παγκόσμια κλίμακα, και αυτό ήθελα. Το επόμενο προϊόν θα είναι τρόφιμο ή ποτό και θα εντυπωσιάσει εξίσου. Δεν μπορώ να σας πω τι θα είναι. Μόνο ότι μάλλον θα προκαλέσω μεγάλο πρόβλημα σε έναν φιλικό λαό. Μόλις λανσάρισα το πρώτο υπογεγραμμένο ελαιόλαδο στον κόσμο. Μπορείς να το παραγγείλεις με την υπογραφή σου πάνω ως μεταξοτυπία, είναι limited production, αριθμημένο μπουκάλι, και περικλείεται σε χειροποίητη κασετίνα από λευκό λακαρισμένο μασίφ ξύλο, με δύο πλακέτες λευκόχρυσου. Η τιμή του, 11.000 ευρώ.
Η συμβουλή μου σε κάθε επίδοξο επιχειρηματία ή δημιουργό είναι να μην ακούει το «γύρω γύρω». Το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι σε αυτό που βλέπουμε γύρω μας, στο τώρα. Εγώ φροντίζω να προσφέρω προϊόντα που αγαπάω πρώτα εγώ, για να τα χαίρονται μετά οι υπόλοιποι. Το μυστικό είναι η σπανιότητα και η μικρή παραγωγή. Αλλά και η προστιθέμενη αξία, που σημαίνει αυτοπεποίθηση, όραμα. Στην Ελλάδα, στα προϊόντα της, αλλά πρωτίστως στον εαυτό μας. Αν διοχετεύαμε ελάχιστο από το πάθος με το οποίο διαδηλώνουμε στην αμερικανική πρεσβεία σε ένα όραμα, θα ανορθώναμε την οικονομία. Να βρεθούν επιχειρηματίες και να τυποποιήσουν προϊόντα που θα κατακτήσουν την Αμερική ειρηνικά.
Τη φαντασμαγορική συναυλία, άνοιξε με τη «Σφεντόνα» του ο Βασίλης, με τη φωνή αυτή που έχει κερδίσει το χρόνο και μαζί του πήρε όλους εμάς, που σιγοτραγουδούσαμε από κάτω από τη σκηνή. Στη συνέχεια και καθ’ όλη τη διάρκεια της μιας και κάτι ώρας που εμφανίστηκε, ακούστηκαν μεταξύ άλλων, μερικά από τα πιο γνωστά κομμάτια του, σαν το «Μαύρο Γάτο», «Χαιρετίσματα», «Σ’ ακολουθώ», «Να κοιμηθούμε αγκαλιά» και η τελευταία επιτυχία του «Το παιχνίδι παίζεται ακόμα», όπου και παρέδωσε τη σκυτάλη στους κορυφαίους της Hard Rock σκηνής.
Οι Deep Purple, είχαν βάλει στόχο να μας ξεσηκώσουν και χωρίς αμφιβολία τα κατάφεραν και με το παραπάνω. Οι ερμηνείες τους, ήταν ανάλογες των προσδοκιών και μας έδωσε τη δυνατότητα για άλλη μια φορά (έχουν ξαναέρθει στην Ελλάδα) να απολαύσουμε ατόφιο κλασικό ροκ, που μόνο το πνεύμα αυτού το συγκροτήματος ξέρει να δίνει. Το Set List (κατάλογος τραγουδιών της συναυλίας), περιλάμβανε τεράστιες επιτυχίες, όπως «Strange kind of a woman», «When a blind man cries», «Rapture of the deep», «Contact Lost» και φυσικά το «Smoke on the water», που όπως ήταν αναμενόμενο, απογείωσε το φανατικό κοινό.
«Πάρτε τη σκυτάλη, αγανακτήστε!», ήταν η φράση του Stéphane Hessel από το ομώνυμο βιβλίο του και με την οποία άνοιξε η αυλαία της τελετής έναρξης των "Πανευρωπαϊκών Αγώνων". To «Αγανακτήστε! (Indignez-vous!)», κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2010, εξαιτίας της ισχυρής θέλησης και επιμονής του Γάλλου διπλωμάτη και αντιστασιαστή, να προτρέψει τη νεολαία να διεκδικήσει τα αναμφίβολα δικαιώματά της. Ο S. Hessel λοιπόν, καλεί τους πολίτες κάθε χώρας σε μια ειρηνική διαμαρτυρία. 
Οι «Los Indignados», ξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις τους ειρηνικά, μέσω κυρίως του διαδικτύου, στις 15 Μαΐου, σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας. Συγκεκριμένα όμως, στην πλατεία Puerta del Sol της Μαδρίτης, ορισμένοι διαδηλωτές θέλησαν να στήσουν σκηνές και να διαμείνουν σε αυτές μέχρι και την 22η Μαΐου, ημέρα διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών. Αποτέλεσμα αυτής τους της κίνησης, ήταν η παρέμβαση της Αστυνομίας, με στόχο φυσικά την άμεση εκδίωξή τους. Παρόλα αυτά όμως, όχι μόνο δεν έφυγαν «Οι Αγανακτισμένοι», αλλά κλιμάκωσαν τις κινητοποιήσεις και ο αριθμός των κατασκηνωτών άρχισε να αυξάνεται υπερβολικά και σε χρόνο μηδέν.
Στις 24 Μαΐου όμως, κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης των «Los Indignados», φάνηκε να ακούστηκε το σύνθημα «Σςςς κάντε ησυχία, μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες». Αυτό ήταν! Δε χρειάστηκε κάτι άλλο… Την επόμενη ακριβώς μέρα, στις 25 του Μάη, «Το κίνημα των Αγανακτισμένων» μεταφέρθηκε και στην Ελλάδα και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Τα πανό που κυριαρχούσαν εκείνη την ημέρα έγραφαν: «Ξυπνήσαμε!» και «Είμαστε Ξύπνιοι! Τι ώρα είναι; Ώρα να φύγουν!», ως απάντηση προφανώς στους Ισπανούς. 
Καταλυτικός παράγοντας του όλου εγχειρήματος, δεν θα μπορούσε να μην είναι το διαδίκτυο και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, όπως είναι το Facebook και το Twitter. Μέσα, τα οποία άλλωστε, λίγους μήνες πριν, βοήθησαν αποτελεσματικά και αναμφισβήτητα, στην εξέγερση των Αραβικών χωρών( Λιβύη, Αίγυπτο, Τυνησία κτλ.).
Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται ακάθεκτα, με σταθερό βήμα. Τον τρόπο όμως με τον οποίο θα κλείσει η αυλαία αυτή του «Κινήματος των Αγανακτισμένων», δεν μπορεί κανείς να τον προβλέψει, μπορούμε απλά να ελπίζουμε για το καλύτερο και όπως αναφέρει και ο Stéphane Hessel, «Δημιουργία σημαίνει Αντίσταση. Αντίσταση σημαίνει Δημιουργία».
Για να λανσάρω το «λ» το 2007, έστειλα 80 χειροποίητες κασετίνες με κούριερ σε trendsetters και δημοσιογράφους γκουρμέ. Στην Ντονατέλα Βερσάτσε, στον Ιαν Σράγκερ, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης του Studio 54 και δημιουργός του πρώτου boutique hotel μαζί με τον Φίλιπ Σταρκ, στους «Los Angeles Times» και στους «New York Times». Οχι απαραίτητα για να τους κάνω πελάτες, αλλά για να διαδοθεί το «λ» μέσω του word of mouth.
Εκανα το πρώτο πολυτελές αγαθό από ελληνικά χέρια. Είμαστε χρόνια καταναλωτές πολυτελών αγαθών, αλλά δεν ξέρουμε τον τρόπο για να τα δημιουργήσουμε εμείς. Εφερα το premiumization που εφαρμόζεται χρόνια στα ποτά, στο λάδι. Η κατηγορία ultra premium δεν υπήρχε, αλλά αποφάσισα να το πω εγώ έτσι επειδή έτσι μου αρέσει. Είναι το πρώτο λάδι που χρησιμοποίησε αυτήν την ιδέα μάρκετινγκ. 
